Happy New Year!

liefs, Marjan

Merry Christmas!

Laatst kwam ik dit gedicht tegen en het sprak mij erg aan:

De stille dagen komen eraan

Tijd om even stil te staan

Over denken en bezinnen

Afsluiten of opnieuw beginnen

Wat te doen met wensen of dromen

Dingen die jou zijn overkomen

Laat ze zijn en laat ze achter 

De ergste worden zachter

De mooiste krijgen een plaats in je hart

Maak ieder jaar een nieuwe start

Begin aan je oude of nieuwe dromen

Laat het leven op je afkomen 

Heb lief, bewonder en geniet

Meer dan dit leven heb je niet

Fijne kerstdagen!

liefs, Marjan

Kerstsfeer

Omdat wij geen kerstboom kunnen neerzetten vanwege dochterlief haar allergieën, zie je hier dan ook geen kersttakken binnen (ik weet het, je kan ook een kunstboom of iets anders neerzetten maar sorry dat wordt het ook niet). Ieder jaar zet ik eigenlijk wel een boom onder de veranda maar met het klussen in de slaapkamer is de veranda tot opslagplaats gebombardeerd. Dus een kerstboom staat daar dan een beetje raar tussen hé. ;)

Om toch een beetje in de kerstsfeer te komen, heb ik een mooie tak aan de voordeur gehangen én staat er een windlicht met een rendier van lampjes naast. Ooit eens gekregen en overal waar ik hem neerzette raakte ik grrrr. Ik kan er niet tegen! Vroeger toen de meiden klein waren (en we nog niet wisten dat dochterlief hyper-allergisch was) hadden we wel een boompje. Maar lang bleef ie nooit staan.

Wat ik wel heb is dat ik nog voor Sinterklaas al Mr. Bublé opzet. Heerlijk....... Samen met dochterlief zingen wij al kerstliedjes terwijl bij de buren Sinterklaasliedjes uit de speakers komen. En als we niet opletten gebeurt het al begin november. Ieder gek zijn gebrek, zeg ik maar.

Het grappige is dat iedereen altijd maar denkt dat ik kerst leuk vind omdat ik van wonen houd.

NEE dus.  Mijn hoofd is al druk genoeg om ook nog overal versieringen aan te brengen. Ik hou wel heel veel van de muziek, de films, oftewel het sfeertje. Dat vind ik echt genieten! Lekker opgekruld in mijn stoel, Jack bij me en een grote beker met warme chocolademelk mét slagroom (met kerst ga ik soms wel even wild door even geen thee te nemen). ;) Muziekje aan.... Wie zegt dat dat geen kerst is?!

Mijn blog heet niet voor niets Eenvoud & Simplicity. Dus ook het kerstmaal is hier geen hoogdravend geheel. Nu moeten wij natuurlijk heel veel rekening houden met docherlief, dus we zijn al zeer beperkt. Ik moet zeggen dat ik er ook nog niet heel erg over heb nagedacht. Komt vast wel goed......

Wat ik wel weet is dat we eten van het servies van mijn ouders. Die traditie houden we in ere. Dat was al zo toen ik nog thuis woonde, dat vind ik altijd iets hebben om neer te zetten. Een stukje thuis..... Het heet hier dan ook Opa's Servies. Ook maak ik altijd zijn toetje voor kerst. Niets bijzonders, maar het hoort er gewoon bij.

Het belangrijkste van kerst (en eigenlijk van het hele jaar) is dat je je lekker voelt. Warmte en geborgenheid. Daar draait het om! Doordat wij als gezin de laatste jaren veel te verduren hebben gehad met sterfgevallen en ziektes -in en om de feestdagen- vind ik het juist heel belangrijk om samen met ons gezin te zijn. Rust en even lekker niets.....

liefs, Marjan


P.s. De magnoliatakken staan eindelijk op een vaste plek. Het was een heen en weer gesjouw maar ze staan...

Magnoliatakken

Hoor wie klopt daar kinderen?! 

Terwijl de Sint alweer met zijn pootjes in de lucht zit in het warme Spanje, ben ik druk in de weer met van alles en nog wat (vooral slaapkamer gerelateerd sssstt). Het kwam dan ook als een grote verassing toen Rob, in alle hectiek, thuis kwam met een surprise.

Nou weet ik niet of ik dit hier al eerder gemeld heb, maar ik houdt NIET van surprises. Gewoon niet. En dat weet mijn aanhang maar al te goed... Maar ja, soms kom je er niet onderuit. Vol trots kwam hij aanlopen. Na wat heen en weer gepor kreeg hij mij zover om in de klep van de auto te gaan kijken (de locatie van de surprise). Nu was er alleen nog een laken tussen mij en de surprise verwijderd. Rob kwam naast me staan met een grote glimlach op zijn gezicht (en dan begin je je zorgen te maken, hé, "Wat heeft hij nu weer meegenomen??"). Voorzichtig haalde hij het laken weg...

Och, wat kent de Sint me toch goed! De schat had hele grote, en ik bedoel echt héle grote, magnoliatakken voor me meegenomen. Zulke waarvan je enkel maar kan dromen. Ik kon mijn geluk niet op! Eentje staat momenteel te pronken in Karel en de anderen staan buiten op de veranda. Zo gaaf! En ja, zulke surprises, daar mogen er wel meer van zijn. ;)

Binnenkort zou ik een paar 'impressie' foto's nemen van hoe de tak nu in het geheel staat (hij heeft onderhand al meerdere verblijfplaatsen gehad in huis. Maar het maakt eigenlijk helemaal niet uit waar je hem neerzet, het staat altijd fantastisch!).

liefs, Marjan

Update

Velen van jullie vroegen zich af of ik door een putje gespoeld was. Waar blijven die nieuwe blogposten toch? Gaat alles wel goed met je? Nou, hier is een nieuwe blogpost en met mij gaat het redelijk. ;)

Daarnaast had ik ook gewoon even niet echt iets om te melden. Ik kan wel blijven zeggen dat de bank van links naar rechts en terug naar links is geschoven, of dat de pot van de ene kant naar de andere kant weer terug naar de ene kant en toch weer naar de andere kant gesjouwd is. Maar of dat nou zo interessant is...
 

Onrust in het hoofd brengt onrust in het huis. Daarom probeer ik me naast het verschuiven van banken en potten bezig te houden met het maken van kleding (dochterlief springt een gat in de lucht. Ze heeft namelijk nog wel een lijstje *ahum* LIJST waar mamalief wellicht aan kan gaan werken). En ja, na het bezoeken van twee stoffenmarkten ligt er een hele berg stof te wachten om te worden omgetoverd. Ik zit dus zeker niet stil.

Op woongebied gebeurt er niet veel spannends. We zijn momenteel voorbereidingen aan het treffen voor de slaapkamer. We hebben al mooi hout uitgezocht waar we iets leuks mee gaan doen en de kleur voor de muren is ook al bepaald. De stucadoor staat op de hotline en we zijn van plan om eind december aan de slag te gaan. Dat wordt een goed begin van het nieuwe jaar dus!

Om toch op de hoogte te blijven van alle leuke nieuwe dingen, zijn we meermaals op pad geweest. Het is het seizoen van de open huizen en mij hoor je niet klagen! Heerlijk om even rond te neuzen en inspiratie op te snuiven (om bij thuiskomst dan maar nogmaals die pot te versjouwen).

Samen met een vriendin ben ik naar de Potstal geweest. Het was er al lekker druk toen wij aankwamen. Ik was van plan om niets mee te nemen (na een grote opruimronde kun je geen spul meer zien), maar toen ik de oude woonkamer in liep maakte mijn hart een klein sprongetje. Liefde op het eerste gezicht. Daar, op de tafel, lag een oud tinnen bord. En niet zo maar een tinnen bord, maar eentje van een grootte en leeftijd die je niet vaak tegenkomt. Een echt oudje uit 1817! Dat staat er tenminste in gegraveerd en ik geloof hem graag. ;) Tevens is hij ook érg zwaar, geen licht dingetje dat met de eerste wind wegwaait! Na wat dimdammen (ik had immers voorgenomen om met lege handen terug te keren naar Casa di Eenvoud&Simplicity), maar wanneer kom je nou nog zo'n bord tegen?! Niet in de komende 198 jaar, toch? Nu ligt hij dan ook mooi te wezen op de salontafel. Het heeft echt niets meer nodig! Alleen nog een glazen windlicht ernaast (die ik in een ver ver verleden bij de Stamkamer heb gekocht) en klaar is Kees.

Over de Stamkamer gesproken... Altijd een feestje om naar toe te gaan! Deze keer ging ik op donderdagavond samen met Rob. Ik vindt het altijd erg gezellig om 's avonds naar de open dag te gaan, er hangt dan altijd zo'n sfeertje. *diepe zucht* Even bijpraten met een kop thee en wat lekkers in de hand is dan ook zeker geen straf. Daarna natuurlijk een rondje door het huis maken. En nog een rondje, en nog een rondje, en... ik ben er bijna niet weg te krijgen. ;) Deze keer ging er alleen een toefje mistletoe mee naar huis.

Last but not least zijn we zaterdag bij Anja Otto langsgegaan. Ook hier weer een heerlijk sfeertje met hele leuke spulletjes. Zeker die mooie grote kransen sprongen mij in het oog. Maar ja, waar ga ik die hangen? Laatst heb ik zelf een klein kransje van buxus gemaakt en jullie willen niet weten hoe ik met deze al heb lopen sjouwen! (het ging een beetje hetzelfde als met de bank en de pot, alleen heb ik voor die twee wel een goed plekje kunnen vinden en is de krans helaas gedegradeerd tot een buitenplaatsje). Iedere keer weer val ik voor de mooie spullen van Anja zelf, jammer dat dié nou net weer niet te koop zijn. Ach ja, je kunt niet alles hebben. Maar ik houdt me zeker aanbevolen als je er ooit een prijskaartje op wilt plakken. ;) Ook hier heb ik natuurlijk nog even lekker zitten kletsen en thee gedronken. En jullie raden het vast al, uiteindelijk ben ik ook hier niet met lege handen vertrokken. Zoals Anja het zelf omschrijft, ben ik nu de trotse eigenaar van een 'shabby doek'. Deze ligt nu heel nonchalant op de eettafel bij de kruiklamp en een oude schaal. Ook dit heeft niet meer nodig.

Zo, nu zijn jullie weer helemaal op de hoogte.....

liefs, Marjan

Druk, druk, druk.....

Je kent het wel: druk in de weer met van alles en nog wat... Dan heeft dochterlief 1 een lift nodig naar het station, dan moet dochterlief 2 weer opgehaald worden, doet manlief een verzoek of het avondmaal iets vervroegd mag worden omdat hij graag wilt gaan fietsen en staat het hondje tegen je been aan te springen omdat hij nu toch écht uit wilt. *zucht* Bloggen komt er dan helaas niet meer van. Want dan sta je eindelijk op het punt om een toetsenbord aan te raken, is dochterlief te druk bezig met huiswerk. En ja, school gaat voor alles. Zélfs voor de blog.
 

Zoals iedereen heeft kunnen zien op Instagram, hebben wij vrijdagavond Ochten en omgeving onveilig gemaakt. Totaal onverwacht, welteverstaan, maar altijd leuk. We zijn er echt doorheen geracet! Eerst naar Seizoen & Stijl voor de presentatie van de najaarscollectie van Hoffz, toen naar De Stijlhoek en -als je er dan toch bent- nog net voor sluitingstijd een sprintje naar De Potstal. We hadden de finishlijn nog niet gehaald of de wekker ging alweer rinkelen (de vriendendag van TT Assen voor Rob). Nogmaals: *zucht* Ach ja, als je dan toch vroeg op moet, kan er wel een blogpostje vanaf. Nadat ik dochterlief 1 weg heb gebracht naar het station, snel nog even boodschappen heb gedaan, Jack heb uitgelaten en... jullie snappen het al. Maar ziedaar! Een zinnetje hier, een zinnetje daar. Over de dag genomen heb je dan toch nog een blogpost bij elkaar geschraapt. Multitasken is altijd een sterk punt van mij geweest. ;)

Tussendoor blijven de hersenen natuurlijk ook gewoon door. En als je dan, een tijdje geleden, ook nog een schaap mee naar huis neemt van Landelijk en Sober Wonen (en het hondje er bang voor is), begin je vanzelf te schuiven. Het staat nu trouwens alweer anders, maar dat is misschien iets voor de volgende blogpost. Morgen eerst dochterliefs verjaardag vieren (vandaar de appels, voor de appeltaart. Ook nog even tussendoor) en dan... dan met de benen in de lucht en een heerlijk grote kop thee voor mijn neus.

liefs, Marjan

Cultuursnuiven II

Dochterlief haar academie is deze vakantie verplaatst van Amsterdam oost naar het centrum van de stad. Dus om te weten hoe ze naar haar nieuwe plekje moet komen, deden we een klein 'testrondje'. Eerst naar het Centraal en dan met de Metro naar Waterlooplein, klein stukje lopen en zie daar geen vuiltje aan de lucht. Iets meer reistijd, maar nog steeds makkelijk te bereiken.

Ja, en als je dan toch bij het Waterlooplein bent, dan meteen maar even rondkijken. In mijn jeugd, ik weet hoe oud ik nu klink maar sorry, was het plein echt dé hipste plek om te zijn. Je kon er van die geweldige dingen kopen en je voelde je héél wat als je kon zeggen dat je het 'op het Waterlooplein had gekocht'. Nu was het grootste gedeelte, als ik heel eerlijk ben, alleen maar troep.

Omdat ik natuurlijk naast het wonen ook een groot handwerkfanaat ben, had ik een bezoekje gepland aan wolwinkel de Afstap. Dit winkeltje had ik online ontdekt en daar al de mooiste Rowan brei- en haakboeken besteld. Deze brei- en haakboeken zien er bijna als modeboeken uit. Zo mooi is alles gestyled (en is zeker net zo inspirerend voor het huishouden met mooie sobere reportages en ingewikkelde kabeldekens). Rob diende als gids, want ik ben nu eenmaal niet gezegend met een goed gevoel van links en rechts.

De winkel zit echt midden in het oude gedeelte van de stad. Een vriendelijke kraamhouder hielp ons iets op weg en Rob deed met Google Maps de rest. Maar ja, als je de verkeerde straat invoert kom je alsnog niet daar waar je wezen moet.....

De winkel zit in de Oude Leliestraat en Rob dacht in de Nieuwe Leliestraat. Dus dochterlief en ik netjes door heel Amsterdam gelopen om op de Nieuwe Leliestraat te ontdekken dat er toch écht geen winkel zat. Gelukkig zaten er 2 vrouwen buiten koffie te drinken (er was helemaal geen winkel namelijk in deze straat) en konden zij ons weer verder op weg helpen. We hadden ongeveer 2 bruggen te ver gelopen. Geeft niets hoor Rob, de omgeving was heel mooi. Uiteindelijk kwamen we waar we wilden zijn en heb ik nog een paar mooie boekjes mee kunnen nemen.

Toen we weer terug naar het Centraal gingen, werden wij door dochterlief getrakteerd op een Starbucks. Want dat had ze haar vader al héél wat keren beloofd als ze samen naar Amsterdam gingen, maar hij had er nog nooit één gehad. Om nu een half uur extra op je trein te wachten alleen voor een koffie dat doet Rob niet. Nu kon hij er eindelijk van genieten. En toen heel snel naar huis. Met Starbucks in de hand.

Ik heb wel weer even genoeg Amsterdam gezien. Als geboren Amsterdamse zou je denken dat ik het altijd heerlijk vind om weer eens een dagje terug te gaan. Maar helaas, niets is minder waar. Geef mij maar lekker de rust van ons dorp!

liefs, Marjan