Kronkeltakken

Ik vind de verschillende jaargetijden altijd zeer inspirerend. In huis even schuiven, iets verplaatsen, jullie kennen het vast wel. Onrustig, hé... Maar als alles dan uiteindelijk zijn nieuwe plekje heeft gekregen, merk je dat dat ook even nodig was om weer rustig te worden.

Nu komt de Pasen eraan en ja, paastakken horen daar nu echt bij. Ik dacht "leuk kronkelwilgen!", echter dochterlief zei  dat "als jij die dan in Karel zet, hang ik ze wel vol met eitjes. Net zoals vroeger." Nou, dat dacht ik dus niet!

Wat wil nu: rijden we van de week langs een bloemenzaak, zag ik daar een hele berg kronkeltakken liggen. Ik Rob overtuigen dat als je ergens van droomt en je het dan ziet, je meteen moet stoppen om het te scoren. Een teken dat je goede karma hebt, of niet dan? Helaas denken mannen daar nog wel eens anders over. Vooral als het om een bos takken gaat...

Rob was toch maar omgedraaid en ja hoor, die behulpzame bloemist zei "je red het wel, hé?", terwijl ze koffie aan het leuten was. Dat zeg je op dat moment dus echt niet tegen dovemansoren! Dus wij vol enthousiasme (*ahum* ik vol enthousiasme, Rob vol ongeloof) al die takken eruit gehaald.

Kronkelwilg, de naam zegt al genoeg, wat zitten die dingen in elkaar zeg! Rob vroeg zich nog of dit wel de juiste droom was, of dat we dan toch niet per ongeluk in een nachtmerrie waren beland. Maar ik moest ze hebben, want de volgende keer wordt er waarschijnlijk niet meer omgedraaid...

Maar dan gebeurt het, een mirakel: te groot. Te groot? Té groot?! Wie had gedacht mij ooit dit te horen zeggen, Miss Big is Better herself! Het was raar maar waar, de takken waren te groot, te dun en met te weinig kronkel. Bij elkaar in een bos prachtig, echter per stuk zag het er gewoon niet uit. Komt de behulpzame bloemist aanlopen, die al haar takken verwoest op de grond zag liggen, en zegt "we hebben achter ook kleinere hoor." En je gelooft het niet, daar zag ik twee hele mooie takken. Klein maar fijn!

Onze reis kon hervat worden, terwijl ik onderweg Rob alvast instrueerde over wat er allemaal moest gebeuren (bak van tafel, Karel op tafel etc.). Voorbereiden kan geen kwaad, toch? Thuis aangekomen zette ik hem meteen aan het werk. Gelukkig viel het mee (tenminste, ik hoefde alleen maar de koffie en thee te zetten). ;) In eerste instantie had ik de takken in Karel gezet, maar toen ik dochterlief al zag komen aanlopen met grote ogen en een pakketje nep eitjes aan touwtjes, bedacht ik me snel. Vindt ze toch veel leuker ervoor.

Karel stond mooi te pronken, de koffie en thee was inmiddels klaar en dochterlief stond beteuterd met eitjes in haar handen te kijken naar het eindresultaat. Rust.

liefs, Marjan

P.s. Bijna Pinksteren.... ;)